Met de Wet Arbeidsmarkt in Balans (WAB) wil het kabinet het verschl tussen “vast” en “flex” kleiner maken. Eén van de maatregelen die hier op ziet is de versterking van de positie van de oproepkracht die werkzaam is op basis van een nulurencontract (ook wel “MUP-contract, of “oproepcontract” genoemd). Zo is een werkgever onder de WAB straks verplicht om de oproepkracht na een contractsperiode van 12 maanden een arbeidscontract aan te bieden voor het gemiddeld aantal uren dat hij of zij over die periode heeft gewerkt. Daarnaast zijn de WW-premies onder de WAB voor tijdelijk werk straks hoger dan voor “vast” werk.

MKB Nederland stelt dat veel ondernemers in de problemen raken door de WAB. Volgens MKB Nederland is voor tijdelijk werk voor veel ondernemers vaak geen keuze, maar de enige mogelijkheid. Wat moet bijvoorbeeld een strandtenthouder met extra personeel buiten het seizoen? En wat moet bijvoorbeeld een boer met extra personeel buiten het “plukseizoen”. Reden waarom MKB Nederland een campagne is gestart met als doel een wijziging van de WAB op een drietal punten: 1) geen extra WW-premies voor seizoens- en ander tijdelijk werk; 2) Geen transitievergoeding vanaf dag 1 indiensttreding en 3) behoud van flexibiliteit rond oproepovereenkomsten.

Er zijn goede redenen om de positie van de “flexwerker” te versterken. Tegelijkertijd zijn de zorgen van MKB Nederland naar mijn idee terecht en zal naar dit geluid moeten worden geluisterd. Dat zou naar mijn mening in het bijzonder moeten gelden voor ondernemingen waar tijdelijke arbeid - gelet op de aard van de bedrijfsvoering - noodzakelijk is. Denk aan de strandtenthouder of de boer. Voor ondernemingen waar die noodzaak er niet (of veel minder) is, is het mijns inziens niet of in ieder geval minder noodzakelijk om de WAB op de door MKB Nederland voorgestelde punten aan te passen.

Zie voor de campagne van MKB Nederland https://zowerkthetniet.nl/nl/home#wab.